پیتر بردشاو از گاردین برای آن نوشت: پس از سه ساعت سواری طاقت فرسا، وسترن خوش ساخت اما عجیب کوین کاستنر نمی تواند داستانی رضایت بخش را روایت کند. ظاهراً این فقط اولین قسمت از یک حماسه چند قسمتی است که کاستنر کارگردانی، نویسندگی و بازی در آن را بر عهده دارد. اما به نوعی هیجان زیادی برای داستان های متعدد و حل نشده اش ایجاد نمی کند. در واقع، حماسه با ریتمی خسته کننده به پایان می رسد و ناگهان به یک مونتاژ بسیار عجیب برای قسمت دوم تبدیل می شود، جایی که کاستنر به شخصیت هایی که قبلاً ندیده ایم مشت می زند. مثل این است که شخصی به طور تصادفی دکمه فوروارد سریع را زده و ما کل قسمت دوم را در 25 ثانیه تماشا کنیم.

چیس هاچینسون در نقد خود از "Horizon: An American Saga" نوشت که باید به تلاش‌های کوین کاستنر احترام گذاشت، او توانسته است آنچه را که اساساً یک مقدمه سه ساعته است به چیزی تبدیل کند که گاهی اوقات تا حدودی سرگرم‌کننده است. با این حال، "Horizon: An American Saga" به طرز ناامیدکننده ای از هم گسسته است. برخی از بخش‌ها می‌توانند به‌طور مستقل جذاب باشند، و خاطرات وسترن‌های کلاسیک را تداعی کنند، اما آن‌قدر از هم جدا هستند که نمی‌توان کنار هم نگه داشت. برای هر لحظه که یک اشاره تصویری کوتاه به چیزی مانند جستجوگران (1956) پیدا می کنید، بقیه فیلم به عناصر خسته کننده تبدیل می شود. درست زمانی که فکر می‌کنید در حال آشنایی با شخصیت‌ها هستید، ناگهان به مکان و فضای دیگری منتقل می‌شوید تا این روند را دوباره شروع کنید.

دیوید رونی از هالیوود ریپورتر از کیفیت تلویزیون آن انتقاد داشت: کوین کاستنر آنقدر در اطراف بوده است تا تفاوت بین یک وسترن بلند مانند «رقص با گرگ‌ها»، مینی سریالی مانند «خانواده هتفیلد و مک کوی» یا یک فیلم تمام‌قد را تشخیص دهد. سلسله. مثال "Yellowstone" را بشناسید. همه آن پروژه ها برای او موفقیت آمیز بوده و او برای آنها مفید بوده است. ارتباط او با ژانر اصلی آمریکایی و زمین ناهموار آن غیرقابل انکار است. پس چرا حماسه جدید او، Horizon: An American Saga، چنین شکستی است؟ این فیلم مانند یک مینی سریال است که می خواهد خودش را به عنوان یک فیلم نشان دهد.

نقدها و امتیازات فیلم "افق: حماسه آمریکایی"; کوین کاستنر ناامیدکننده (کن 2024)
و استیو پوند از درپ، فیلم را با آخرین اثر اسکورسیزی مقایسه کرد و آن را قدیمی توصیف کرد: "در قاتلان ماه گل، اسکورسیزی باید سخت فکر می کرد که چه کاری می تواند انجام دهد تا به آن مکان و دوره زمانی نزدیک شود." ژانری را به ارمغان آورد که احساس می‌کرد با کارگردان‌هایی مانند جان فورد و هوارد هاکس در دهه‌های 1940 و 1950 به اوج خود رسیده است و عملاً با فیلم وسترن بداسه سام پکینپا در اواخر دهه 60 به پایان رسیده است. با این حال، کاستنر علاقه ای به ارائه یک برداشت تازه از این ژانر ندارد. «افق» با افتخار و با شکوه قدمت دارد. یک وسترن برای کسانی که مثل خود کاستنر شکایت دارند که دیگر چنین فیلم هایی ساخته نمی شود.